UCHWAŁA NR 623/XLVIII/02
RADY MIASTA ŻORY Z DNIA 4.04.2002 r.

w sprawie: nadania Zespołowi Szkół Nr 2 w Żorach imienia Księdza Profesora Józefa Tischnera.


Na podstawie art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 1996 r. Nr 67 poz. 329 z późn. zm.), art. 18 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591) oraz art. 2 ust. 1 Statutu Zespołu Szkół Nr 2 w Żorach

RADA MIASTA

U C H W A LA


§ 1

Nadać Zespołowi Szkół Nr 2 w Żorach imię Księdza Profesora Józefa Tischnera z dniem 15 czerwca 2002 r.

§ 2

Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącemu Rady Miasta mgr Zygmuntowi Łukaszczykowi.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

U Z A S A D N I E N I E


Dyrektor Zespołu Szkół Nr 2 mgr Danuta Raziuk pismem z dnia 04 marca bieżącego roku zwróciła się z prośbą o nadanie Zespołowi Szkół Nr 2 imienia Księdza Profesora Józefa Tischnera. Wniosek w w/w sprawie zyskał poparcie:
a) Rady Pedagogicznej ? uchwała Nr 14 z 01 lutego 2002 r.,
b) Rady Szkoły - uchwała Nr 1 z 13 listopada 2001 r.,
c) Rady Młodzieży ? opinia z dnia 03.12.2001 r.
Uzyskano także zgodę spadkobierców Ks. Józefa Tischnera, panów Kazimierza i Mariana Tischnerów oraz Księdza Damiana Zimonia Arcybiskupa Metropolity Katowickiego.

Powołany w szkole Komitet Organizacyjny opracował i konsekwentnie realizuje plan działań, które należy zrealizować w ramach przygotowań do uroczystości nadania szkole imienia.
Pragnieniem zarówno kadry pedagogicznej, rodziców jak i uczniów Zespołu Szkół Nr 2 jest, aby patronem ich szkoły stał się Ksiądz Profesor Józef Tischner, a głoszona przez Niego nauka moralna i myśl filozoficzna stała się trwałym elementem pracy wychowawczej szkoły. W Opinii Rady Szkoły czytamy: "Jako rodzice pragniemy, aby wartości i postawa moralna głoszona przez przyszłego patrona naszej szkoły stały się bliskie naszej młodzieży. Jednocześnie wierzymy, że stanie się On autorytetem dla obecnych i przyszłych pokoleń uczniowskich naszej szkoły".

Ksiądz Józef Tischner urodził się 12 marca 1931 r. w Starym Sączu. Dzieciństwo i młodość spędził w Łopusznej i Rabie Wyżnej. Ukończył gimnazjum w Nowym Targu. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w maju 1950r. został studentem Wydziału Teologicznego tegoż Uniwersytetu. Studiował w najtrudniejszym dla Kościoła okresie w historii Polski. Na lata jego studiów przypada m.in. głośny proces Kurii Krakowskiej, uwięzienie Prymasa oraz usunięcie wydziałów teologicznych z uniwersytetów. Tischner postanowił poświęcić się nauce. Rozwijał swe zainteresowania filozoficzne. Na ostatnim roku miał wykłady z etyki społecznej z
ks. dr Karolem Wojtyłą. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1955 r. W latach 1955 ? 1957 studiował na Wydziale Historyczno ? Filozoficznym Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po powrocie do Krakowa kontynuował je na Wydziale Historyczno ? Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Równocześnie pracował jako wikariusz w parafii św. Mikołaja w Chrzanowie i parafii św. Kazimierza w Krakowie. W 1963 r. obronił pracę doktorską na UJ u prof. R. Ingardena. Od 1963 r. wykładał filozofię w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. W 1974 r. habilitował się na ATK. W tym czasie współpracował już z "Tygodnikiem Powszechnym" i miesięcznikiem "Znak". W latach 70 pełnił obowiązki duszpasterza krakowskiej inteligencji. Współpracował z wieloma środowiskami: lekarzami, uczonymi, artystami. Był cenionym rekolekcjonistą i wykładowcą. Od 1980 r. wykładał filozofię dramatu w Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz filozofię na Wydziale Filologicznym UJ. Uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Był laureatem wielu nagród. Został m.in. Kawalerem Orderu Orła Białego. Związany był z ruchem "Solidarności" od początku jego istnienia. Jako autor wielu książek zajmował się tematyką filozoficzną, społeczną i religijną. Napisał "Filozofię dramatu", "Spór o istnienie człowieka", "Etykę solidarności", "Myślenie według wartości", "Nieszczęsny dar wolności" i wiele innych prac. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmują utwory pisane stylizowaną gwarą podhalańską, z których najbardziej znana jest "Historia filozofii po góralsku". Szeroką popularność przyniosły Tischnerowi audycje radiowe i programy telewizyjne ("Siedem grzechów głównych po góralsku", "Tischner czyta Katechizm"). W ostatnich latach życia ciężko zachorował na raka krtani. Do ostatniej chwili pisał. Zmarł 28 czerwca 2000 r. w Krakowie.